Waarom ik me geen ‘coach’ noem, maar wel coach…
Het woord coach vliegt je tegenwoordig om de oren. Iedereen kent er wel een paar: een jobcoach, een leefstijlcoach, een businesscoach, een datacoach (ja, dat is een functie). Het is een term die zo vaak wordt gebruikt dat het bijna niets meer betekent. Een containerbegrip.
En toch… noem ik mezelf soms coach. Terwijl ik daar eigenlijk weerstand bij voel.
Begeleiden, gidsen, maar vooral: inzicht geven
Als ik mijn werk in één woord zou moeten vangen, zou ‘begeleiden’ beter passen. Maar dat roept weer beelden op van zorg en hulpverlening. Ik werk niet met mensen die niet zelfstandig kunnen functioneren. Ik werk met mensen die wél functioneren, maar ergens vastlopen.
‘Therapeut’ dan? Ook niet helemaal. Dat woord voelt te medisch, alsof er een ‘diagnose’ aan vastzit. Terwijl het daar helemaal niet om gaat.
Het woord dat voor mij het beste voelt, is gids. Omdat ik weet hoe het is om vast te lopen. Ik weet hoe het is om niet te zien waar het misgaat, totdat iemand je een spiegel voorhoudt. Ik heb zelf ervaren hoe zo’n crisis impact heeft op je werk en privéleven. En vooral: hoe je er weer uitkomt.
Dat inzicht gun ik anderen ook. Daarom begeleid ik mensen – individueel en in teams – om vastlopen te voorkomen of eruit te komen. Om dynamieken te begrijpen, om helderheid te krijgen in leiderschap en bij verandering zowel individueel als groepen.
Waarom dan toch ‘coach’?
Tja. ‘Gids’ voelt voor mij het meest kloppend, maar roept bij veel mensen associaties op met een reisorganisatie.
Daarom houd ik het toch bij ‘coach’. Niet omdat het perfect is, maar omdat het duidelijk maakt dat ik je begeleid om zélf je weg te vinden. Ik ben geen instructeur die zegt wat je moet doen. Ik ben er om oude ervaringen opnieuw te bekijken en daar nieuwe inzichten uit te halen.
Odigoi – een naam met een verhaal
Toen ik me inschreef als zelfstandige, wilde ik een naam die echt bij mij paste. Inspiratie vond ik in de Griekse mythologie en in mijn liefde voor gidsen. In het Grieks is het meervoud van ‘gids’ Odigoi. En zo werd dat de naam van mijn praktijk.
Een naam met betekenis. Een naam die gaat over richting vinden, zonder vast te zitten aan labels.
Want uiteindelijk gaat het daar om: je eigen weg vinden. Niet de mijne, niet die van iemand anders. Maar de jouwe.